De Minus Rapids: één van de meest mythische wildwaterafdalingen ter wereld. Met meer geluk dan wijsheid kwam Jakob Hanoulle van de Roeselaarse Kajakclub er heelhuids uit.
Aan de Victoria Falls op de grens tussen Zimbabwe en Zambia stort elke seconde minstens 300 kubieke meter water naar beneden. De gigantische kracht van de grootste waterval ter wereld doorklieft het landschap in de Zambezi, de rivier in het verlengde. Het is het favoriete vaarterrein van Jakob Hanoulle. “Ik trek er om de zoveel tijd heen, speciaal om te kajakken”, vertelt hij. “Het is heel bijzonder wildwater in een heel bijzondere natuur. Die combinatie maakt de Zambezi echt magnifiek. De rivier is enorm oud en beweegt al die tijd al op dezelfde manier. Het gesteente slijt traag af waardoor er heel krachtige, unieke bewegingen en effecten op het water komen te zitten. Dat maakt het zo leuk.”
In december 2021 waagt de wildwaterkajakker zich voor het eerst aan de Minus Rapids, een berucht deel van de Zambezi vlak na de watervallen. “Het stuk is heel gekend, heel spectaculair en heel gevaarlijk”, zegt Jakob. “Het wordt niet zo vaak gevaren omdat je eerst twee uur naar omhoog moet klimmen onder de watervallen. Als het water te hoog staat, raak je er niet eens.”
De omstandigheden zitten die dag mee en Jakob kiest het ruime sop. De start van de tocht is een 3 meter hoge ‘seal launch’, waarbij je van een rots in het water glijdt. “Maar die is niet volledig egaal, er steekt aan de zijkant een klein stukje rots uit. Mijn kameraad grapte nog dat als je daarachter blijft steken, je peddel waarschijnlijk breekt en je serieus gechareld bent. Ik lachte mee, maar blijf wat later effectief steken. Ik val in het water en word door de stroming tegen de stenen muur geduwd. Op het moment dat ik wil peddelen, zie ik de helft van mijn peddel iets verderop drijven. Het water sleurt me heen en weer en ik peddel uit alle macht, maar raak niet in de juiste vaarlijn. Iets verderop sla ik om en knal ik tegen de rotswand. Op de een of andere manier kan ik toch nog wegpeddelen. Ik sla opnieuw om en rol met beide schouders over de grond terwijl de golven me maar blijven rondslaan.”
Maar Jakob overleeft. “Ik kwam uit het water en dacht: ‘amai, ik heb heel veel chance gehad.’ En ik ben heel dom geweest, maar goed, dat hoort bij de sport.” Ook zijn kajak komt zonder kleerscheuren uit het strijdgewoel. “Ik had een boot geleend van een maat omdat ik toen zelf geen geschikte boot bijhad”, gaat Jakob verder. “Ik vind het spectaculair dat die de klap gehouden heeft, want het was een serieuze klap. Er staat zelfs geen litteken op. En binnenkort neemt diezelfde maat, David Llorente, diezelfde boot mee naar de Olympische Spelen.”
De lokale bevolking noemt het later ‘de redding van Nyami Nyami’, de riviergod van de Zambezi. “Zij denken dat die god mensen beschermt tegen de rivier. Zever vind ik, ik geloof er niet in. Ik had die dag wel toevallig zo’n godenbeeldje van koeienbeenderen dat ze verpatsen aan toeristen op zak. Ik heb het nog altijd en in november ga ik weer terug naar daar, dan doen we het nog eens, maar ik denk dat het net beter is dat ik het beeldje nooit meer meeneem”, lacht hij.
Wil je steeds op de hoogte blijven?
Schrijf je dan nu in op onze nieuwsbrief! Of volg ons op Social Media
