Marathonkajakkers. Tientallen, honderdtallen kilometers met verzuurde armen peddelen, vaak door weer en wind. Vechtend tegen de deining, stroming, golven en zichzelf. Jan Laenen (41) van de Kastelse Kayak Club vaarde al zo veel extreme marathons dat hij de tel kwijtraakte. Vrienden Jasper Bonte (29) en Tuur Bettens (34) van de Koninklijke Sobeka Kajakclub Zwevegem bereiden zich voor op hun eerste grote: de legendarische Dusi Canoe Marathon. Wie zijn ze? Wat doen ze? En vooral: wat drijft hen?
“Vijftig rondjes op het kanaal varen, spreekt mij niet aan. Ik zoek liever de uitdaging op. Maanden voorbereiden voor bijzondere wedstrijden en dan zo’n traject succesvol afleggen, dat is iets speciaals. De wereld ontdekken, de uitdaging aangaan en de wedstrijden proberen winnen. Daarvoor doe ik het.”
Jan kiest er meestal speciale wedstrijden uit. De Cape Point Challenge, 50 kilometer op volle oceaan rond Kaap de Goede Hoop in Zuid-Afrika. De 200 kilometer van Devizes to Westminster, aankomen naast de Big Ben, met onderweg 76 overdragen. De Dordogne Integrale, die hij in 2016 won. 130 kilometer op 8 uur en 7 minuten.
“Zo’n marathons, dat is schoon hé. De Cape Point Challenge is misschien de lastigste. De golven die je daar ziet… Hoger dan een huis. Bij mijn derde deelname zat ik in de eerste batch, in de voorste groep met vier anderen. Nadat we de Kaap hadden gerond na 20 kilometer, vaarde de eerste naar links, de tweede naar rechts en de derde rechtdoor. Ik versnelde en vroeg aan de derde ‘wat doen die mannen?’, waarop hij antwoordde ‘ik weet het niet, en ik weet ook niet waar ik naartoe ga, we doen maar wat.’ Dat waren mannen die misschien al tien keer hadden meegedaan. Het is bij die race echt gewoon hopen dat je op de goede plek zit en dat een golf je niet omkiepert. Anders heb je het vlaggen…”
“Voor de Dordogne Integrale was ik extreem goed getraind. Het stromende water belast je rug en rompspieren heel hard. Dat opvangen, in combinatie met het feit dat het een debietrivier is, vol paddenstoelen en de stroming die je alle kanten opduwt, maakt het echt lastig. Toen ik aankwam, wist ik dat ik deze niet snel opnieuw zou doen. Die wedstrijd heeft een dikke maand in m’n lijf gezeten.”
De voorbereiding op zo’n wedstrijden is best wel wat, vertelt Jan. “Als je dat niet goed doet, red je het nooit. Technisch, tactisch, logistiek… Er komt heel veel bij kijken en dat verschilt heel erg per wedstrijd. Om me klaar te stomen, spendeer ik maanden op voorhand minstens tien uur per week in een kajak. Het is niet voor iedereen weggelegd.
Ik heb onderweg soms mentaal wel breekpunten, ja, maar dikwijls op een plek waar je niemand tegenkomt… Tegen dat je dat dipke doorbent, denk je ‘ik zal maar weer voortdoen’. Toch ben ik altijd blij als het gedaan is. Het voelt heel goed als een uitdaging lukt. Achteraf samen iets drinken en verbroederen met de andere deelnemers, maakt het extra plezant.”
Enthousiastelingen mogen Jan altijd contacteren voor tips of info over hoe ze bepaalde wedstrijden best aanpakken. “Op voorwaarde dat je er 100% voor wil gaan. Anders steek ik mijn tijd er niet in. Passie, gebetenheid, dat wil ik zien. Zoals bij Maarten Vervliet indertijd. Ik heb hem een aantal jaren intensief getraind. In 2008 is hij 2e geworden op het WK Marathonkayak, samen met Toon Broekx. Na de finish belde hij gelijk. Ik was heel fier, compleet gelukkig. Dat was heel speciaal. Voor zo’n momenten doe je het.”
Dit jaar gaat Jan het eerder rustig aan doen, besluit hij. “Ik heb geen grote nieuwe doelen op het oog. In het najaar een aantal riviermarathons misschien, en ook het Belgisch Kampioenschap surfski.”
Ze kennen elkaar van in de club. Tuur is zes jaar ouder, maar in de seniorcategorie doet de passie voor de kajak hen naar elkaar groeien. “En Tuur heeft z’n vrouw ontmoet op het feest voor mijn achttiende verjaardag, dat is pas een connectie”, vertelt Jasper.
Vandaag bereiden ze zich samen voor op midden februari 2024, de Dusi Canoe Marathon in Zuid-Afrika. Drie dagen tussen de 37 en 42 kilometer varen op een zeer technische rivier, met veel lopen tussendoor.
Tuur: “Als senior ging Jasper rivieren over heel Europa verkennen. Hij heeft vaak gevraagd of ik meeging, maar ik was altijd ofwel net getrouwd, ofwel was m’n eerste kindje net geboren, ofwel m’n tweede… Maar hij is het blijven vragen.”
Jasper: “Je kan het niet zomaar samen met eender wie doen. Het is conditioneel, fysiek, technisch een slopende wedstrijd op een ander continent, in een andere cultuur. Je moet overeenkomen. Tuur is een geweldige partner. Nu is het eindelijk zo ver.”
De vrienden weten heel goed waarom ze aan dit avontuur beginnen.
Jasper: “Ik ben al een tijdje riviermarathons in heel Europa aan het verkennen. Die zijn heel knap, maar de Dusi staat daar nog vijf niveaus boven. Het is qua uithouding, techniciteit, beleving, de ruwe natuur, tussen bossen lopen en varen, voor mij het toppunt van beleving in een kajakcarrière.”
Tuur: “Er is zo veel meer dan een kanaal. Het avontuur is mijn inspiratie. Kunnen zeggen dat je zo’n tocht gemaakt hebt, streelt het ego wel een beetje. En ook: bij ons in de club zijn wij nu de senioren. De jongere generatie kijkt op naar wat je doet. Als ze je naar Zuid-Afrika zien vertrekken, inspireert dat die gasten om nog groter te dromen. Dat vind ik fantastisch. Wij hebben ook zo’n voorbeelden gehad, het is leuk om nu hetzelfde te betekenen.”
Jasper en Tuur bereiden zich meer dan een jaar voor. Ze hebben een duidelijke taakverdeling afgesproken.
Tuur: “Jasper is de kopman. Hij heeft veel meer ervaring met riviervaren. Hij kan rivierlezen, gevaren en mogelijkheden inschatten. Mijn ervaring op dat vlak is onbestaande. Hij bepaalt hoe we varen, kiest de strategie op het water. Van mezelf denk ik dat Jasper in mij gelooft omdat ik conditioneel sterk ben en een harde kop heb.”
Jasper: “Je moet die wedstrijd enorm veel lopen, en daar is Tuur ook goed in. De eerste dag alleen al 8 kilometer over bergen, met de kajak. Ik moet het komende jaar op dat vlak nog stappen zetten. Als we niet op hetzelfde niveau staan, kan dat frustrerend zijn.”
Tuur: “Ach, ik hoop gewoon dat we de wedstrijd mooi uitvaren en er een goed gevoel aan overhouden. We mikken echt niet op een top 10-plaats ofzo.”
Jasper: “Ter voorbereiding varen we twee grote rivierwedstrijden. Eén in Ierland, de Liffey Descent, met tien grote watervallen. En de marathon van de Ardèche in Frankrijk.”
Tuur: “Maar we maken onszelf niet wijs dat we topsporters zijn. We hebben allebei een fulltime job en willen ons normale leven blijven leiden. Onze vrije momenten vullen we wel zo veel mogelijk in met trainen, maar we ontzeggen onszelf niets. We bouwen het komende jaar stelselmatig op en ik zorg dat ik tegen februari een monsterconditie heb.”
Jasper: “We moeten oppassen dat we ons mentaal of conditioneel niet opbranden tegen november. Het moet fijn blijven. Een goed gevoel op de Ardèche is belangrijk. Dan komt het zeker in orde.”
Wil je de epische Dusi eens van dichtbij beleven? www.youtube.com/watch?v=-GndlV1VxM8
Wil je steeds op de hoogte blijven?
Schrijf je dan nu in op onze nieuwsbrief! Of volg ons op Social Media